مدرسه علمیه شیخ الاسلام قزوین

انّما بعثتُ لاتمّم مکارمَ الاخلاق

مدرسه علمیه شیخ الاسلام قزوین

انّما بعثتُ لاتمّم مکارمَ الاخلاق

مدرسه علمیه شیخ الاسلام قزوین

حوزه علمیه قزوین
مدرسه علمیه شیخ الاسلام

آخرین نظرات

۵ مطلب در آبان ۱۳۹۱ ثبت شده است

آیت‌الله شیخ جواد کربلایی( ره )یکی از اساتید اخلاق حوزه علمیه می‌فرمودند:

جناب آیت‌الله بهجت (ره) در جدیت در نماز شب و گریه کردن در نیمه‌ های شب مخصوصا شبهای جمعه کوشا بودند. یکی از علما و مشاهیر به من فرمودند: نیمه شب جمعه‌ای در مدرسه سید در نجف اشرف دیدم که آیت‌الله بهجت با صدای حزین همراه ناله و در حالی که سر به سجده گذاشته بود مکرر به حق تعالی عرضه می‌داشت: معبودا جز تو چه کسی دارم که از او درخواست کنم که گرفتاری و رنجوری مرا برطرف نموده و در امورم نظری بیافکند.

                                                                                                                 فریادگر توحید ص160

۰ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ آبان ۹۱ ، ۱۴:۰۰
معاونت تهذیب آقای موسوی
در میان بنی اسرائیل عابدی بود. وی را گفتند:« فلان جا درختی است و قومی آن را می پرستند» عابد خشمگین شد، برخاست و تبر بر دوش نهاد تا آن درخت را برکند. ابلیس به صورت پیری ظاهرالصلاح، بر مسیر او مجسم شد، و گفت:« ای عابد، برگرد و به عبادت خود مشغول باش!» عابد گفت:« نه، بریدن درخت اولویت دارد» مشاجره بالا گرفت و درگیر شدند.

بقیه در ادامه مطلب
۰ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ آبان ۹۱ ، ۱۳:۴۰
معاونت تهذیب آقای موسوی

می‌گویند پسری در خانه خیلی شلوغ‌کاری کرده بود. همه‌ی اوضاع را به هم ریخته بود. وقتی پدر وارد شد، مادر شکایت او را به پدرش کرد.پدر که خستگی و ناراحتی بیرون را هم داشت، شلاق را برداشت. پسر دید امروز اوضاع خیلی بی‌ریخت است، همه‌ی درها هم بسته است، وقتی پدر شلاق را بالا برد، پسر دید کجا فرار کند؟

بقیه در ادامه مطلب


۰ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ آبان ۹۱ ، ۱۳:۱۸
معاونت تهذیب آقای موسوی
امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود:
«لا یصیر العبد عبداً خالصاً لله عزََّوجلَّ حتّی یصیر المدح و الذَّمُّ عنده سواء ً...»
بحارالانوار، ج 73، صفحه 294.
انسان، بنده خالص خدای بزرگ نمی شود تا اینکه تعریف و تکذیب (دیگران) در نظرش یکسان باشد.
۰ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ آبان ۹۱ ، ۱۳:۰۷
معاونت تهذیب آقای موسوی
اخلاص، معیار ارزش عبادت، مقامی از مقامات مقرّبان الهی و هدف دین است. هر کس آن را یافت، موهبتی الهی نصیبش گشته که به وسیله آن به مقامات بزرگی خواهد رسید. چرا چنین نباشد، در حالی که خداوند متعال، بندگانش را به آن امر کرده، می فرماید:
«فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ»[1]

خدا را بخوانید، در حالی که تنها برای او در دین اخلاص می ورزید، اگر چه کافران را ناخوش آید.
در سخنان پیشوایان معصوم، تعابیر گوناگونی، از قبیل بهترین عبادت، ثمره عبادت، غایت دین، عبادت مقرّبان الهی و مانند آن دربار فضیلت اخلاص آمده است. در اهمیت اخلاص همین بس که شرط قبولی عمل است و اگر در عملی موجود نباشد، بی هدف و بی نتیجه خواهد بود. از این رو، علی ـ علیه السلام ـ فرمود:
«من لم یصحب الإخلاص عمله لم یقبل»[2]

عمل هر کس که با اخلاص همراه نباشد، قبول نمی شود.

پی نوشت:
[1] . غافر (40)، آیه 14.
[2] . شرح غررالحکم، ج 5، صفحه 418.


۰ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ آبان ۹۱ ، ۱۲:۵۶
معاونت تهذیب آقای موسوی